Chrzest jest pierwszym i najważniejszym sakramentem, który w sposób niewidzialny obdarza człowieka następującymi darami na drodze do nieba:
– czyni go dzieckiem samego Boga;
– sprawia, że rozpoczyna on życie w przyjaźni z Jezusem;
– zostaje włączony do wspólnoty uczniów Jezusa, czyli do Kościoła;
– zostaje mu zmazany grzech pierworodny.
Chrzest od starożytnych czasów jest udzielany dzieciom dlatego, że Kościół nie chce czekać z tak wielkim darem do momentu osobistej decyzji w wieku dorosłym. Jeśli rodzice wierzą, że chrzest jest darem i otwiera przed dzieckiem szansę na niebo to nie pozwolą, aby czekać na osobistą decyzję dziecka. Najważniejszym warunkiem przyjęcia chrztu jest wyrzeczenie się szatana i wyznanie wiary. Ponieważ dziecko nie może jeszcze tego uczynić stąd w jego imieniu czynią to rodzice oraz chrzestni.
Skoro rodzice i chrzestni przed Bogiem i wspólnotą Kościoła publicznie wyrzekają się zła i wyznają wiarę, powinni uczynić wszystko, aby zerwać ze złem i potwierdzić wiarę swoim życiem. Dlatego duszpasterze mają za zadanie pouczyć rodziców i chrzestnych o obowiązkach, które wiążą się z rozwojem wiary dziecka otrzymującego chrzest.
Obowiązki rodziców dziecka:
– osobista przyjaźń z Jezusem, który przychodzi w najdoskonalszy sposób w sakramentach świętych (jeśli rodzice mieszkają wspólnie, nie zawarli sakramentu małżeństwa i nie mają ku temu przeszkody, powinni poważnie pomyśleć o przygotowaniu do tego sakramentu);
– wybór imienia, które jest pomocą w drodze do nieba (święci lub błogosławieni, którzy wstawiają się za dzieckiem u Boga oraz są wzorem życia chrześcijańskiego);
– należyte przygotowanie do chrztu dziecka (spowiedź rodziców, którzy nie żyją w związku niesakramentalnym).
Obowiązki rodziców chrzestnych określa Kodeks Prawa Kanonicznego, który w kanonie 874 stwierdza, że do «przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
– jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu,
i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
– ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
– jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
– jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
– nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu».
Jednym z obowiązków rodziców chrzestnych jest prowadzenie życia zgodnego z wiarą. Dlatego nie może pełnić funkcji rodzica chrzestnego osoba, która nie praktykuje wiary katolickiej, a także osoba żyjąca w związku niesakramentalnym. Dotyczy to także osób, które mieszkają wspólnie przed sakramentem małżeństwa.
W naszej parafii sakrament chrztu jest udzielany po wcześniejszym ustaleniu z kapłanem, do którego należy zadzwonić i umówić się na spotkanie w kancelarii.
Celem tego spotkania jest katecheza rodziców oraz spisanie danych potrzebnych do chrztu. Dlatego przychodząc do kancelarii należy zabrać ze sobą:
– świadectwo urodzenia dziecka;
– dane rodziców i chrzestnych (data i miejsce urodzenia, adres, numer personalny).
Ponadto w dniu chrztu świętego należy przedstawić:
– zaświadczenie z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych o praktykowaniu wiary;
– zaświadczenie o odbytej spowiedzi świętej przez rodziców i chrzestnych.
Rodzice, którzy planują chrzest dziecka w Polsce lub innym miejscu nie należącym do naszej parafii powinni zgłosić się do księdza po odebranie zgody na chrzest święty poza swoją parafią.